آبنما – Fountain

Fountain

آبنما

A fountain (from the Latin “fons” (genitive “fontis”), a source or spring) is a piece of architecture which pours water into a basin or jets it into the air to supply drinking water and/or for a decorative or dramatic effect.

آبنما، فواره یا fountain ( گرفته شده از کلمه لاتین “fons” به معنی سرچشمه) یکی از اجزای معماری است که در آن، آب به عنوان یک اثر دکوری (تزئینی ) یا یک اثر هنری ( دراماتیک) به سمت آبگیر یا مخزن آب، جاری می شود و یا به سمت هوا یا منبع نوشیدنی آب پرتاب یا فوران می شود.

Fountains were originally purely functional, connected to springs or aqueducts and used to provide drinking water and water for bathing and washing to the residents of cities, towns and villages. Until the late 19th century most fountains operated by gravity, and needed a source of water higher than the fountain, such as a reservoir or aqueduct, to make the water flow or jet into the air.

فواره‌ها یا آبنماها کاملا اصولی بودند، آنها به چشمه ها یا آبراهه ها وصل شده بودند و برای تامین آب آشامیدنی و آب برای استحمام و شست وشو برای ساکنان شهرها و روستاها استفاده می شد. تا اواخر قرن نوزدهم، بیشتر چشمه ها به وسیله جاذبه عمل می کردند و نیاز به یک منبع آب بالاتر از چشمه، مانند یک مخزن یا آبراهه، برای ایجاد جریان آب یا پرتاب آب در هوا داشتند.